Po skiełkowaniu nasion wytwarza się najpierw korzeń zarodkowy, a następnie korzenie przybyszowe, tworząc wiązkowy system korzeniowy sięgający 30-40 cm. Z piętki wyrastają korzenie i liście. Pierwszy liść wyrasta po wyprostowaniu się liścienia i składa się z pochwy, oraz nerkowatej blaszki liściowej.

Każdy następny liść wyrasta przez otwór na granicy pochwy z blaszką starszego liścia. Razem tworzą one pozorną łodygę cebuli zwaną szyjką. Po wyrośnięciu kilku liści roślina zaczyna posiadać zgrubienie zwane cebulą. Wzrost cebuli polega na zgrubieniu pochew liściowych, oraz nie wyrastaniu zaczątków liści na zewnątrz. W łuskach jak zaczątkach liści, roślina gromadzi substancje zapasowe, przez co cebula rozrasta się coraz bardziej. Na piętce wewnątrz cebuli znajdują się zaczątki pędów kwiatowych, których jest od 1 do 5 i zależy to głównie od odmiany. Pędy kwiatostanowe mogą być czynne lub w uśpieniu. Odmiany uprawiane w Polsce tworzą cebule pojedyncze, nie rozpadające się. Pod koniec lata szczypior załamuje się i zasycha, a cebula przechodzi w stan spoczynku. W czasie przechowywania cebuli w temperaturze 1-3°C w okresie jesienno-zimowym cebula przechodzi stan jarowizacji i na wiosnę wytwarza pędy kwiatostanowe od 1 do 20 dorastających do 1-1,8 metra tworząc kuliste baldachy składające się z 50-1000 kwiatków. Owocem jest torebka barwy białawej zawierająca zwykle 6 nasion. Utrzymują te nasiona zdolność kiełkowania przez 2-3 lata.