Cebula była znana i uprawiana powszechnie już w starożytności. Wszystkie gatunki Alium pochodzą z półkuli północnej. Ojczyzną form jadalnych jest Azja Zachodnia i Środkowa. Cebula zwyczajna pochodzi prawdopodobnie z terenów dzisiejszego Iranu, Afganistanu i Turcji. W stanie dzikim warzywa cebulowe są bylinami roślinami wieloletnimi.

W uprawie szczypiorek, siedmiolatka i cebula wielopiętrowa pozostały cebulami wieloletnimi, pozostałe zaś gatunki uprawia się jako rośliny roczne, dwuletnie albo trzyletnie. W pierwszym roku uprawy z wyjątkiem szczypiorku i siedmiolatki, tworzą cebule, która składa się ze skróconej łodygi, tzw. piętki i mięsistych pochew liściowych-łusek. W pochwach liściowych-łuskach gromadzą się substancje zapasowe. W Polsce pierwsze wzmianki o uprawie cebuli pochodzą z XII wieku, a od XIV wieku była już powszechnie uprawiana i spożywana.