Pochodzenie i opis botaniczny. Pochodzenie cebuli wielopiętrowej jest nieznane. W stanie dzikim nie występuje. Niektórzy autorzy uważają że jest spokrewniona z cebulą kartoflanką, a inni że z cebulą siedmiolatką. Cebula wielopiętrowa (drzewiasta lub szczytowa) jest rośliną trwałą. W glebie tworzy gniazda małych, niekształtnych cebul, o łuskach ciemnoczerwonych do fioletowych.

Szczypior ma gruby i sztywny, tworzy różne typy pędów kwiatostanowych, wytwarzających kwiaty i drobne fioletowe cebulki powietrzne o średnicy 1-2 cm, lub tylko cebulki. Cebulki mogą się dalej nie rozwijać lub mogą wytwarzać liście, albo liście i łodygi. Te wytworzone nowe łodygi mogą tworzyć cebulki powietrzne itp. tworząc piętrową strukturę.

Fotografie przedstawiające tę odmianę cebuli- kliknij w miniaturkę aby zobaczyć zdjęcie w pełnym rozmiarze

Uprawa. Cebula wielopiętrowa w Polsce nie jest praktycznie uprawiana. Czasem tylko można ją spotkać na działkach. Odporna jest na niskie temperatury, dobrze zimująca w gruncie. Wymagania glebowe ma takie same jak cebula zwyczajna. Jako roślina trwała, uprawiana jest poza zmianowaniem. Wymaga pola wolnego od chwastów. Uprawa roli i nawożenie tak jak u cebuli zwyczajnej. Cebulę wielopiętrową rozmnaża się wegetatywnie z cebulek szczytowych lub podziemnych. Cebulki sadzi się do gruntu na jesieni lub na wiosnę w rozstawie 50-60 x 30cm. Przy sadzeniu do gruntu wczesną jesienią wytwarza szczypiór jeszcze przed mrozami. Po wytworzeniu pędów na wiosnę należy rośliny palikować. Częścią jadalną jest szczypiór zielony lub na jesieni po zaschnięciu roślin cebulki powietrzne i ziemne.