Opis botaniczny. Cebula kartoflanka jest odmianą botaniczną cebuli zwyczajnej, nie tworzy jednak jednej dużej cebuli, lecz szereg drobnych małych cebulek składających się z 6-15 sztuk. Cebulki te są średnio duże, o kształcie kulistym nieco spłaszczonym. Smak łusek wewnętrznych jest znacznie łagodniejszy niż cebuli zwyczajnej. Liście są rurkowate, wewnątrz puste, krótsze niż pędy kwiatostanowe.

Kartoflanka rzadko wytwarza pędy kwiatostanowe i słabo zawiązuje nasiona, które maja niską zdolność kiełkowania. W praktyce rozmnażana jest wyłącznie wegetatywnie.

Fotografie przedstawiające tę odmianę cebuli- kliknij w miniaturkę aby zobaczyć zdjęcie w pełnym rozmiarze

Znaczenie gospodarcze. Cebula kartoflanka uprawiana jest na bardzo małych powierzchniach, głównie w ogrodach działkowych i przydomowych. Ma mniejsze wymagania cieplne niż cebula zwyczajna. W Europie uprawiana jest głównie w Wielkiej Brytanii i Finlandii.

Wymagania klimatyczne i glebowe. Wymagania klimatyczne i glebowe są niewielkie. Znosi gleby bardzo lekkie jak i ciężkie wilgotne. Uprawa roli, stanowisko w zmianowaniu, nawożenie i pielęgnacja podobna do cebuli zwyczajnej.

Uprawa. Kartoflankę rozmnaża się wegetatywnie. Posadzona do gruntu na jesieni jest gotowa do zbioru w sierpniu roku następnego, a z sadzenia wiosennego gotowa jest do zbioru w październiku. Jako materiał rozmnożeniowy używa się małych cebulek bocznych. Sadzi się ją w większej rozstawie niż cebulę zwyczajną, ponieważ gniazda kartoflanki potrzebują więcej miejsca.

Zbiór. Zbiór przeprowadza się po zaschnięciu szczypioru. Po wyrwaniu kartoflankę należy dosuszyć na polu, oddzielając większe cebulki od drobnych na sitach i przeznaczając do konsumpcji. Drobna cebulka jest używana jako materiał rozmnożeni owy. Cebuli kartoflanki zbiera się 2-3 kg/m².